Oud, maar lang niet out
Patrick (65): “In de keuken telt ervaring dubbel”
Patrick Thirion (65) werkte zijn hele leven lang in de horeca. Enkele jaren geleden schoolde hij zich via Horeca Forma om tot hulpkok. Zo kwam de zestiger – als stagiair – bij Bistro Pacific terecht, op de Grote Markt van Sint-Truiden.
Patrick, na één week als stagiair vroegen ze je al om permanent te blijven. Waren ze dan zo content van jou?
“Ja, vooral omwille van mijn ervaring. In een keuken kan het er best intens aan toe gaan: er is veel werkdruk, je moet snel schakelen en de verwachtingen liggen hoog. Voor wie dat allemaal voor het eerst meemaakt, kan dat overweldigend zijn. Maar ik weet intussen hoe je daarmee omgaat. In de keuken telt ervaring dubbel – daardoor kon ik meteen meedraaien met het team, met minimale uitleg.”
Sinds vorig jaar ben je officieel op pensioen, maar je blijft aan de slag als flexi-jobber. Hoelang zie je jezelf nog doorgaan?
“Als ik kon, deed ik het nog twintig jaar! Die passie voor de horeca, die heb je of die heb je niet. Ik zou niets anders willen doen. Ook een groot voordeel: als flexi-jobber ben ik soepel inzetbaar. Wil er iemand van de vaste ploeg een dag verlof nemen, dan ben ik er om het gat op te vullen. Onlangs heb ik nog ons moederdagontbijt in goede banen geleid. Ideaal, want zo konden mijn collega’s thuis hun partner in de watten leggen.”
Ik ben soepel inzetbaar. Wil er iemand op verlof, dan spring ik in.
Patrick Thirion (65), werkt als hulpkok bij Bistro Pacific (Sint-Truiden)
Doen jullie aan jobcrafting, waarbij de inhoud van de job wordt aangepast aan wat de medewerker nog kan?
“Goh, eigenlijk gebeurt dat automatisch: een goede baas zet altijd in op de talenten van een medewerker, toch? We zijn overeengekomen dat ik geen zaterdagavondservice meer draai, maar voorts ben ik gewoon deel van de ploeg. Ik heb geluk met een baas als Thierry. Overal in de horeca komen ze volk tekort, hier niet. Dat zegt genoeg over wat voor baas hij is: iemand die luistert en zijn medewerkers op de eerste plaats zet. Dát is wat werknemers nodig hebben. Of ze nu jong of oud zijn.”
> Het relaas van de baas: “Onze chef leerde al veel van Patrick”
Hoe kijkt Thierry Jacobs, eigenaar van Bistro Pacific, terug op zijn beslissing om iemand op leeftijd aan te nemen?
Thierry - eigenaar Bistro Pacific: “Patrick is enorm dankbaar voor de kansen die hij bij ons krijgt; dankbaar dat de chef geduld met hem heeft. Maar eigenlijk is het andersom: onze chef heeft al veel van Patrick geleerd. Net zoals de rest van de ploeg. Recent nog heeft hij een Oekraïense vluchteling die hier in de keuken werkt onder zijn vleugels genomen. En hij kan werken. Ik moet hem tegenhouden. Zo gedreven is hij.”
De tip van Thierry: “Vertrek altijd vanuit het principe dat iemand je vertrouwen waard is tot het tegendeel bewezen is. Vertrouwen laat mensen groeien en schitteren. Te veel controle remt af.”
Sara (59): “Ik heb mijn huidige baas zelf nog opgeleid”
Sara Terencio (59) werkt als hoofd Housekeeping bij Ostend Hotel. "Ik werk niet voor een baas, maar met een baas. Wij voelens ons hier één grote familie."
Dat de kamers in het Ostend Hotel in Oostende blinken als het ochtendlicht op de Noordzee, is al 32 jaar lang de verdienste van Sara Terencio (59). Destijds begon ze er als kamermeisje, vandaag is ze er hoofd housekeeping.
Housekeeping is zwaar werk. Lukt dat na al die jaren nog altijd even goed?
“Eigenlijk wel”, vertelt Sara. “Ik ben hoofd housekeeping en maak dus de planning op voor de andere kamermeisjes, maar ik kuis zelf nog steeds. Mijn lichaam is inderdaad niet meer zo soepel als dertig jaar geleden, maar het kan nog best mee. Bovendien ontwikkel je vanzelf technieken om je lichaam te besparen.”
We zijn één grote familie. Da’s een belangrijke reden dat ik hier nog altijd werk.
Sara Terencio (59), hoofd Housekeeping Ostend Hotel
Zijn er dingen die je vandaag niet meer doet die je vroeger wel deed?
“Nee. De job is de job, die kan je niet aanpassen vanwege je leeftijd. Dat zou ik niet eerlijk vinden tegenover de collega’s die het zwaardere werk dan van mij zouden moeten overnemen. Maar pas op, we worden goed gesoigneerd. Recent nog is er via Horeca Forma een kinesist langsgekomen die tips gaf om meer ergonomisch te werken. Daar heeft de directie naar geluisterd.”
Heb je een goede band met je werkgever?
“Met Alex? Zeker! Hij is de stiefzoon van de vorige baas, bij wie ik al die jaren terug gesolliciteerd heb. Toen Alex toerisme studeerde, heb ik hem zelf nog opgeleid! Hij moet toen zo’n 18 jaar geweest zijn. Da’s een belangrijke reden dat ik hier nog steeds werk: ik werk niet voor een baas, maar samen met een baas. We zijn één grote familie. Dat houdt het werkbaar.”
> Het relaas van de baas: “Oudere mensen zijn een zegen voor het team”
Alexander Piers - general manager Ostend Hotel: “Het is vandaag geen evidentie meer om jobs met onregelmatige uren ingevuld te krijgen. Daarom werk ik vaker met oudere medewerkers (vaak gepensioneerden) die het werken nog niet willen loslaten, maar niet meer voltijds werken. Onze barman en nachtreceptionist zijn daar mooie voorbeelden van. En geloof me: die mensen hebben een werkdrive om u tegen te zeggen. Ze zijn stipt, loyaal en zetten zich volop in. Dat zie ik ook bij Sara: na 32 jaar doet ze haar job nog altijd met evenveel goesting. Oudere mensen zijn een zegen – voor de planning én de teamspirit.”
De tip van Alexander: “Investeer in je personeel. Hebben ze nieuw materiaal nodig om hun job te kunnen doen? Breng dat dan zo snel mogelijk in orde. Simpel, maar het is een blijk van respect.”